Een nieuw jaar
Oudejaarsdag was zo’n vreemde dag. Ik moet altijd even slikken als er weer een jaar voorbij is en we op de rand staan van een nieuw jaar. Deze oudjaarsdag had een bijzondere lading. Op die dag had ik precies een jaar geleden mijn 3e chemo. In de vroege ochtend zat ik al in de behandelstoel. Halverwege kreeg ik een lekkere oliebol aangereikt door één van de verpleegsters. Er zat flink wat poedersuiker overheen, met als gevolg dat ik onder de poedersuiker zat na een hap te hebben genomen van de oliebol. Ik wist dat ik oudejaarsavond niet heel bewust mee zou kunnen maken, aangezien ik mij iedere keer zo vreselijk ellendig voelde na een chemo gehad te hebben.
Toch is het me ’s avonds gelukt om nog even uit bed te komen en te kijken naar al het prachtige vuurwerk. Er stond me een pittig nieuw jaar te wachten.
Afgelopen oudjaarsdag was ik te vinden in de fysiopraktijk. Ik volg hier een beweegprogramma. Ik zat op de fiets en trapte al lekker in de rondte, op mijn eigen niveau. Mijn conditie is nog niet om over naar huis te schrijven, maar volgens mijn fysiotherapeute ga ik hard vooruit.
Ik had er op oudjaarsdag 2012 alleen maar van durven dromen dat ik een jaar later op diezelfde dag aan het sporten zou zijn.
Dit bedacht ik mij ook toen ik aan het fietsen was. Ik voelde me trots, maar tegelijkertijd verdrietig. Trots om waar ik nu ben, maar verdrietig om alles wat er is gebeurd. Het jaar is ook te snel gegaan om overal bewust bij stil te staan. Als je zo ziek bent is het ook maar beter dat je geleefd wordt dan dat je alles zo bewust mee maakt. Tenminste, dat is mijn ervaring.
Vorig jaar heb ik mijn resterende 3 chemo’s gehad, een amputatie van mijn linkerborst en verwijdering van de lymfeklieren, 25 bestralingen en tussendoor kreeg ik een dubbele longembolie en een maaghernia. Het is ook allemaal niet niks. Gelukkig zijn er professionele mensen om mij goed te ondersteunen. Ik volg twee keer in de week een actief beweegprogramma en ga wekelijks naar een psychologe. Ik kan het iedereen aanraden om op deze manier geestelijk en lichamelijk weer gezond te worden. Geef nooit op!
Esther Dommerholt
Print 
PDF