Dit werk ben ik gaan doen nadat ik gestopt was met mijn professionele baan bij de politie. Wat ik miste na deze stop was het helpen van slachtoffers en nabestaanden met het verwerken van hun emotie na een heftige gebeurtenis.Â
Via, via, hoorde ik dat men vrijwilligers zocht voor de terminale zorg.Â
Na een intake gesprek mocht ik met nog 12 cursisten beginnen aan de opleiding die acht avonden in beslag nam.
Tijdens een van die avonden stelden we ons voor en werd ons gevraagd naar een ervaring met de dood die ons was bijgebleven.
 Een vriendin van mij was overleden aan borstkanker. Ik had haar een aantal brieven geschreven.
Haar partner gaf tijdens de afscheidsceremonie aan dat ze de brieven nooit gelezen had.
Ik vond dit erg en kon het niet begrijpen. Middels de bijeenkomsten voor vrijwilligers en de uitleg van de professionals ging ik het waarom hierachter steeds meer inzien.
Iedereen op de cursus had een bijzondere ervaring met de dood en een reden om dit werk vrijwillig te gaan doen.
Eigenlijk zijn we allemaal ervaringsdeskundigen want zeg nou zelf, wie heeft er niet met de dood te maken gehad?
De volgende keer schrijf ik over mijn eerste ervaringen in het hospice en mijn werk, later, in de terminale thuiszorg.
Print 
PDF